W prawdzie ogródek nie jest w idealnym porządku, ale musiałam wykorzystać chwilę, na ujęcia na które mogę już nigdy nie mieć okazji, kiedy pojawi się ogrodzenie.
Kwitnie też pięknie moja wisteria. Wita mnie co rano w kuchni, kiedy szykuję śniadanie. Naprawdę fajnie mieć tak blisko okna coś tak pięknie kwitnącego i pachnącego.
Agnieszko....nie masz pojęcia jak się cieszę, że założyłaś bloga!!! :):):)
OdpowiedzUsuńGdybyś była w pobliżu...wyściskałabym Cię...MOCNO
Dziękuję za Twój wpis...trwałabym w nieświadomości...nie kojarzyłam Cię z nazwiska...
Pozdrawiam gorąco....
Nie mogę się przestać cieszyć...:):):)
Aniu to tak jak ja, kiedy zobaczyłam twój blog :))))
UsuńNo i teraz jeszcze cieszę się z Twoich odwiedzin :)
Ściskam Cię mocno :)
Asiu a czemu boisz się wisterii? Zauważyłam, że faktycznie to bardzo silne pnącze, ale prowadzone w formie drzewka jest mniej kłopotliwe.
OdpowiedzUsuńTen komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńŚliczne ujęcia :) Z miłą chęcią zostaję u Ciebie na dłużej :)
OdpowiedzUsuń